κοινοτικός — ή, ό επίρρ. ά αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην κοινότητα: Είναι κοινοτικός υπάλληλος … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
επίτροπος — Το πρόσωπο που έχει αναλάβει τη διαχείριση των συμφερόντων άλλου προσώπου ή φορέα. Πρόκειται για τιμητικό λειτούργημα, συνήθως άμισθο. Ο ε. διαθέτει την εξουσία, συνήθως προσωρινή, για την εκτέλεση καθηκόντων που αφορούν τις υποθέσεις τρίτου,… … Dictionary of Greek
δημοτικός — ή και ιά, ό (AM δημοτικός, ή, όν) Ι. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον δήμο, στον λαό νεοελλ. 1. αυτός που ανήκει στον δήμο ή υπάγεται στη δικαιοδοσία τής δημοτικής αρχής (σε αντιδιαστολή με αυτόν που υπάγεται στο δημόσιο ή σε ιδιώτες) 2.… … Dictionary of Greek
ληξίαρχος — ο (Α ληξίαρχος) νεοελλ. δημόσιος, δημοτικός ή κοινοτικός υπάλληλος ο οποίος τηρεί τα ληξιαρχικά βιβλία αρχ. 1. άρχοντας στην Αθήνα ο οποίος ενέγραφε στο ληξιαρχικό βιβλίο τους ενηλικιούμενους νέους 2. αρχή στην Αθήνα που είχε ως έργο να ελέγχει… … Dictionary of Greek
προεστός — ο, θηλ. προεστή / προεστώς, ῶσα, ώς, ΝΜΑ νεοελλ. 1. κοινοτικός άρχοντας επί τουρκοκρατίας, πρόκριτος 2. γέροντας, γερόντισσα, σεβαστός, σεβαστή νεοελλ. μσν. προσηγορία επισκόπου, ηγουμένου ή πρωθιερέα αρχ. αρχηγός, ηγέτης. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. προεστώς… … Dictionary of Greek
Βράιλα — (Braila). Πόλη (231.600 κάτ. το 2002) της ανατολικής Ρουμανίας, πρωτεύουσα του ομώνυμου διαμερίσματος (4.766 τ. χλμ., 383.606 κάτ. το 2002) στη Βλαχία. Η πόλη είναι χτισμένη στην αριστερή όχθη του Δούναβη, όχι μακριά από τις εκβολές του.… … Dictionary of Greek
εκλογές — Με τον όρο αυτό ονομάζεται στο νεότερο συνταγματικό δίκαιο η διαδικασία επιλογής των αντιπροσωπευτικών οργάνων του κράτους και των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία στηρίζεται στην ψήφο των πολιτών. Η διάδοση του θεσμού των ε.… … Dictionary of Greek
Καρντούτσι, Τζοζουέ — (Giosuè Carducci, Βαλ ντι Καστέλο, Δούκα 1835 – Μπολόνια 1907). Ιταλός ποιητής. Ο πατέρας του, κοινοτικός γιατρός, καρμπονάρος και οπαδός του Ματσίνι, και η μητέρα του ήταν οι πρώτοι του δάσκαλοι. Από το 1849 έως το 1852 ο Κ. σπούδασε στη… … Dictionary of Greek
Παπαδόπουλος Κεραμεύς, Αθανάσιος — (Δράκια Πηλίου 1856 – Πετρούπολη 1912). Έλληνας βυζαντινολόγος. Μεγάλωσε και σπούδασε στις Κυδωνίες και στο Αδραμύττι της Μικράς Ασίας. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Σμύρνη, όπου το 1873 διορίστηκε κοινοτικός δάσκαλος και κατόπιν επιμελητής του… … Dictionary of Greek
Παρασκευάς, Αμφιλόχιος — Λόγιος ιερομόναχος του 17ου αι. Καταγόταν από τα Ιωάννινα και αρχικά δίδαξε στην Κοζάνη ως οικοδιδάσκαλος και στη συνέχεια ως κοινοτικός διδάσκαλος (1779 97). Αργότερα, εγκαταστάθηκε στον Βελβενδό, όπου συνέχισε το διδακτικό του έργο. Σύμφωνα με… … Dictionary of Greek
